فانوس اسکندریه:
فانوس اسکندریه یکی از برجسته ترین شاهکارهای روزگار باستان بوده است .ارتفاع تقریبی
بنا در آن روزگار به اندازه ی یک ساختمان 40 طبقه امروزی بوده و قریب 16 قرن پا برجا
مانده است . فانوس اسکندریه بر خلاف دیگرعجایب ششگانه دارای موارد عملی بسیاری بوده
است از آن جمله کمک به کشتیها در راه یابی صحیح و پهلو گیری بی خطر در کنار اسکله ها
ونیز به وجودآوردن امکان تشخیص هر چه بهتر کشتیهای جنگی دشمن توسط قوای نظامی .
آنچه مسلم است فانوس بدلیل برخورداری ازساختاری سخت ومستحکم توانسته است به مدت
1600 سال پا بر جا بماند اما وقوع زلزله های پی در پی و طوفانهای دریایی مهیب زمستانی
سر انجام مقاومت بنا را در هم می شکند . روشنایی برجهای فانوس که در بخش فوقانی آن
قرار داشتند به هنگام شب توسط آتش ودر طول روز با تابانیدن نور خورشید توسط آیینه ای
بزرگ فراهم می گشته است. بنابر قرائن بدست آمده توسمی اول سردار نامی اسکندر کبیر در
اوایل قرن سوم پیش از میلاد فرمان ساخت بنای فانوس را بنام اسکندر مقدونی صادر می کند
وسر انجام پس از25 سال پسرش توسمی دوم موفق به تکمیل واتمام بنا می گردد. ساختمان
فانوس اسکندریه دارای سه بخش بوده: قاعده مستطیل شکل تحتانی بخش میانی هشت وجهی
وقسمت فوقانی استوانه شکل که در برگیرنده ی برج های دوگانه در راس بوده است.ارتفاع
تقریبی فانوس اسکندریه100تا180مترتخمین زده می شود که تا قبل از ساخت برج ایفل در
فرانسه به سال 1889 دومین بنای مرتفع عالم پس از اهرام ثلاثه مصر به شمار می آمده
است.